Fivesome - Chapter Four

Chapter Four – “Bakit ang bagoong, malansa?”

Sinundan ni Josh si Karl paakyat sa kwarto nila. Patapos na magbihis si Karl.

Josh:      Mukhang Mister Swabe ka na ah. Siguro, nagprepare ka ng maigi bago ka pumunta dito.

Karl:       Ha?

Josh:      Ang kapal na ng bigote mo. Mag-ahit ka nga.

Karl:       Ah! Ayos diba? Mister Swabe!

Josh:      Bahala ka. So, ano nga nakita mo kanina? Maputi ba?

Karl:       Ngayon ko lang nalaman, manyak ka pala.

Josh:      Don’t tell me bakla ka?

Kakatok si Topet at papasok bigla.

Topet:   Mangga with bagoong?

Karl:       No, Thanks. Alergic ako sa bagoong.

Josh:      Hindi nakain ng malansa ‘to.

Topet:   Masama mangalok?

Aalis na si Topet.

Karl:       Ano ba yung si Topet?

Josh:      Artist daw siya eh. Artist.

Topet:   (Pasigaw) I can hear you Josh! And Karl, Hindi ako bakla!

Josh:      So, how about Issa? Okay diba? Kaya excited akong dito ka na magstay eh. May wingman na ko!

Karl:       Wingman, for Issa?

Josh:      (Tatawa) Kay Issa? No way! Hindi kaya siya maganda!

Karl:       Pero hindi rin naman siya panget.

Josh:      Well. Sabi mo eh. So, maputi ba? Mabango?

Karl:       Hindi ko sasabihin sayo. Manyak ka eh. Baka mamaya hindi mo ko patulugin mamaya sa uga ng kama.

Josh:      No way dude! May CR naman.

Tatawa lang ang dalawa.

Josh:      So, ano nga?

Karl:       You just have to find out on your own.

Tatahimik ang dalawa.

Karl:       Eh si Tin? Kristine am I right?

Josh:      Sinong manyak sating dalawa, ngayon?

Tatawa ang dalawa. Bababa na sila para samahan ang mga ibang mga tenant. Maabutan nilang kumakain na ang tatlo ng mannga na may bagoong.

Karl:       Sorry ulit dun sa kanina. Ako nga pala si Karl. Dito na ko magst-stay. Hello.

Tin:         Nagpakilala ka na kanina, diba?

Topet:   Since nakaligo ka na, gusto mo ng mangga?

Karl:       Yung walang bagoong.

Uupo si Karl sa tabi ni Topet at Tin hbang uupo naman si Josh sa tabi ni Issa at kakainin ang natirang tinapay niya.

Karl:       Ganito kayo ‘pag weekends? Nasa bahay lang?

Issa:       Depende, minsan hindi kami nagpapansinan. Ngayon lang kami sbay-sabay kumain. Oo nga no? Wow. This is nice. I’ll tweet this.

Tin:         Hindi kasi nasama ‘tong si Josh. And ngayon lang umuwi ng maaga ‘tong si Topet. Weird, but may point si Issa.

Josh:      Wow. Dumating ka lang, nagbobonding na lahat.

Topet:   And in fairness, ang bango mo na. Hindi ka na mapanghi.

Hindi iimik si Karl sa sinabi ni Topet. Patuloy maguusap-usap ang lahat sa dining area. Nagtatawan.

Kumakain sila ng mangga habang umiinom ng juice.

Itutuloy...

Fivesome - Chapter Three

Chapter Three – “Bakit ka galit?”

Humarurot pababa ang babae kasama si Issa. Humahagulgol pa rin si Issa kahit kulang-kulang isang oras na matapos mangyari ang insidente. Nakasuot na ng damit si Issa ngayon, naka-short at naka tshirt na may malaking Logo ng University niya.

Issa:       ‘Yung kaibigan ni Josh. Nakakainis ka.

Sabay hampas sa balikat ni Josh.

Josh:      Anong ginawa ko? Hindi ko nga alam na dadating siya eh.

Issa:       I hate you. I so hate you forever.

Ginaya ni Josh ang tono at galaw ni Issa. Lalo itong nagngangawa.

“Tumigil ka. Kakalbuhin kita kung hindi ka tumahimik.”, takot ng babae kay Issa.

Issa:       Yes, ate Tin.

Magpinsan sina Issa at Tin. Hindi man naglalayo ang edad ng dalawa, kitang-kita sa kilos at galaw ang layo ng maturity level nila. Asal kinse anyos si Issa na kaka-debut lang nung isang buwan kung ikukumpara sa motherly figure na si Tin. Nagla-law si Tin sa isang sikat na Law School sa Katipunan.

Tin:         Ano ba kasi ang nangyari Josh? Am I just over-racting or your friend really did something?

Josh:      Nagkatitigan lang sila ng matagal. Akala ng kaibigan ko, CR yung kwarto niyo. Eh saktong labas nitong si Issa, na nakatapis lang. Edi ayon. Nagsigawan sila.

Tin:         Tapos? Anong ginawa mo?

Josh:      Nong dumating ako, wala na. Nakita na nila ang isa’t isa. Hindi ko man lang sila naintroduce. His name is Karl by the way.

Tin:         (kay Issa) OA ka naman pala eh! Hindi ka naman ni-rape.

Issa:       I felt harrassed.

Josh:      Don’t wory. He felt harrassed to. Lugi kaya siya, ang gwapo ‘non, tapos ikaw lang makikita niya dito sa Manila. Nako uy! Habulin ‘yun! Swerte ka na kung makitaan ka ‘non!

Issa:       Excuse me! I’m not cheap.

Josh:      But you’re on sale. What’s the difference?

Issa:       Whatevs. Fuckyow.

Tin:         Eh Josh, anong sabi ng kaibigan mo?

Josh:      Wala. Naihi lang siya.

Tin:         Seryoso?

Topet:   Kaya pala mapanghi.

Tin:         Oo nga.

Matatahimik ang lahat. Magsisimulang kumain ulit si Josh at Topet ng tinapay. Babalatan naman ni Tin  ang manggang dala nito para sa kanilang magpinsan. Magsisimulang kumanta si Karl sa banyo.

Topet:   Talented?

Josh:      Scholar yan. Engineering course nyan sa pasukan. Nadelay lang pumasok kasi nagexchange student sa States.

Topet:   ‘Yes!’ alam kong engineering siya and ‘Talaga?’ nagexchange student siya.

Josh:      Cool noh?

Issa:       At least siya may achievements, ikaw? Varsity nga, Chess naman. Ew.

Josh:      Ewan ko sayo.

Issa:       (kay Topet) Gwapo ba siya?

Topet:   Malay ko! Bakit ko naman malalaman kung gwapo siya? Excuse me! Hindi ko nga siya tiningnan eh!

Issa:       I’m just asking.

Tin:         Mangga, anyone? May bagoong pa!

Topet:   No, Thanks. Malansa. Ayoko ng malansa.

Nabulunan lang si Josh sa katatawa.

Issa:       Ano nga? Gwapo?

Mapapatingin ang lahat sa CR dahil lalabas si Karl na nakatapis lang habang hawak ang damit na mapanghi. Ngingiti ito sa lahat.

Karl:       Andyan pala kayo. Hello. Karl nga pala.

Walang magsasalita. Kakain sina Issa at Topet ng malaking tinapay.

Josh:      Akyat ka na! Magbihis ka nga, nakakahiya sa mga kasama nating babae. Makikita fats mo.

Karl:       (kay Issa) Sorry about dun sa kanina. Hindi ko kasi alam kung saan yung CR.

Issa:       It’s OK. (sabay subo ng isa pang tinapay) I’m Issa nga pala.

Karl:       So, we’re ok na?

Issa:       Oo naman. I just over reacted.

Josh:      OA ka nga kasi.

Karl:       Sorry talaga ah. (kay Tin) So, ikaw yung cousin ni Issa.

Tin:         Yes. Tin.

Karl:       Hi. Sige. Akyat na ko.

Nakatitig ang lahat sa pagakyat ni Karl. Susunod si Joshua sa kanya. Mapapatitig si Topet kawalan.

Topet:   I’m Topet by the way.

Tin/Issa:               We know.

Topet:   Bawal ulitin?

Ngingiti lang si Topet habang kumakain ng malaking tinapay.

Itutuloy...

Fivesome - Chapter Two

Chapter Two – “Bakit mapanghi pa rin?”

Nang nagising si Karl, nasa loob na siya ng kwarto nila ni Joshua. Nakahiga siya sa ilalim ng maliit na double deck na naka-harap sa pintuan. Nakita niyang nakayos na ang gamit niya sa tabi ng cabinet sa kabilang dulo ng maliit na kwarto habang si Joshua ay naglalaro ng Chess mag-isa sa lamesa sa harap ng bintana.

Karl:       Anong nangyari?

Josh:      Hinimatay ka kasi nahiihi ka sa pantalon mo.

Karl:       May babae. Haunted ba ‘tong bahay na ‘to?

Josh:      Baliw. Wala. Sila lang yung nakatira sa kabilang kwarto. Yung nakita mo, si Issa  yun. Kilala siya ng may-ari ng bahay kaya dito siya nakatira. Kasama din niya yung pinsan niya pero hindi sila multo.

Karl:       Eh babae sila, bakit? Akala ko lalake lang lahat dito

Josh:      Co-ed tayo dito. Kaya nga masaya eh. Ayaw mo? Maganda ‘yung si Issa. Pati yung pinsan ‘non! Swerte mo nga eh, hindi nalabas ‘yon kung hindi pa nakabihis. Ano ba nakita mo? Maputi?

Karl:       Teka. Naguguluhan ako. Ibig sbihin, may dalawang babae sa kabilang kwarto? Pano tayo maliligo? Share?

Josh:      Ayaw mo ‘non? I said, co-ed nga dito. May babae, silang dalawa, tapos may mga lalaki, tayong dalawa tsaka si Topet, doon naman siya sa kabilang kwarto. As for the CR, lalaki lang ang gagamit ng common CR, which by the way is on the first floor tapos ang girls, may sarili silang CR sa kwarto nila.

Karl:       Nasa baba ang CR? Bakit hindi ko nakita?

Josh:      Ewan ko sayo. Nakasalamin ka na nga, bulag ka pal.

“Checkmate.”, banggit ni Josh habang naglalaro mag-isa.

Karl:       Kalaro mo sarili mo? Loner ka?

Josh:      Hindi ka talaga nagbago. Gago ka pa rin.

Tumayo si Karl at nagikot sa maliit na kwarto. Nakita niya ang mga throphy ni Joshua na nakalagay sa ibabaw ng aparador nito. Isang varsity si Joshua. Magkaibigan sila ni Joshua simula pagkabata. Halos sabay lumaki ang dalawa sa Cavite. Magkaklase sila mula Grade One hanggang Grade Six pero lumipat sa Maynila nung nag-‘High School’ dahil nakakuha ng scholarship bilang varsity ng Chess.

Josh:      Inakyat ko na rin pala mga gamit mo. Maligo ka na sa baba, ang panghi mo eh. Yung pintuan malapit sa painting yung CR. May shampoo na ‘don pero magdala ka ng sabon mo. Sira yung flush kaya mag-tabo ka pag tatae ka.

Natatawa lang si Karl habang kinukuha ang mga gamit niya panligo. Mapanghi na talaga kaya dapat lang maligo na siya.

Hiyang-hiya pa rin si Karl habang unti-unting binubuksan ang pinto ng kwarto nila. Tumingin muna siya sa kanan at kaliwa para masiguradong walang makakakita sa paglabas niya. Bakat pa rin sa pantalon niya ng ihing marka ng unang araw niya sa bahay.

Dahan-dahan siyang bumaba ng hagdanan. Tahimik ang baba at tila wala namang nabulabog na kapitbahay sa sigawang nangyari kanina. Inisa-isa niya ang mga pintuan sa baba para hanapin ang CR nang may dumating na lalaking naka-pulang polo.

“Hello?”, tanong ng lalaki.

Karl:       Hello. Hi, ako nga pala si Karl. Kaibigan ni Josh, bagong roommate niya.

Inabot ni Karl and kanang kamay niya habang nakatakip ang kaliwa sa basang pantalon niya.

Topet:   Topet nga pala. Hi.

Matagal na tinitigan ni Topet si Karl bago nito binitawan ang kanyang kamay. Nang papasok na si Karl sa banyo, biglang humabol ng conversation si Topet.

Topet:   You look familiar. Hindi ko alam kung saan kita nakita, pero nakita na kita.

Karl:       Hindi ko alam. Sorry pare.

Topet:   Seryoso, i think i saw you somewhere. I just really can’t figure out where.

Karl:       Inenglish mo lang pre.

Hindi alam ni Topet kung anong irereact.

Karl:       Sorry, joke lang.

Topet:   Mukha ngang kaibigan ka ni Josh. Anyways, I’m Topet. Doon ako sa kwarto sa tapat niyo. Film Major. Ikaw?

Karl:       Engineering. Electrical.

Topet:   Ah. Matalino ka pala. Don’t tell me scholar ka din like Josh?

Karl:       Scholar din. Si Joshua, Varsity Scholar. Ako, Academic Scholar. Magkaiba yun.

Tumawa ang dalawa.

Sa gitna ng tawanan ng dalawa, biglang naamoy ni Topet ang kakaibang amoy.

Topet:   Ano yung mapanghi?

Hindi nakapagsalita si Karl.

Topet:   Pre, de-tabo tayo sa pagflush ng toilet ah.

Ngiti lang ang naisagot muli ni Karl bago siya pumasok sa CR. Dumeretso sa dining area si Topet para itimpla ang juice na binili sa labas. Malipas ang ilang minuto, bumaba na si Josh dala ang isang plastik ng tinapay at dumeretso sa kitchen para mag-merienda.

Josh:      Topet! Nakita mo na kaibigan ko?

Topet:   Oo! Nasa CR. Naliligo ata. Gusto mo ng juice?

Josh:      Sakto. Tinapay?

Topet:   Hindi bagay ang juice sa tinapay. Mas bagay sa tinapay, pansit! May Pancit Canton ka?

Josh:      Kung ayaw mo, fine.

Topet:   Desperate times calls desperate measures. Akin na yan. Teka, gawa ka ng palaman.

Inabot ni Josh ang supot ng tinapat sabay punta sa kusina para gumawa ng palaman.

Topet:   Saan mo naman nakilala yun? May mga kaibigan ka pala.

Josh:      Kababata ko. Bago sa Manila kaya pinasama sakin ng nanay niya.

Topet:   For good? Ilang buwan siya dito?

Josh:      Hanggang gusto niya! Ikaw, gusto mo ba na dito siya?

Topet:   Weh? Di nga?

Josh:      Di nga?

Topet:   Babatukan na kita.

Nagtawanan lang ang dalawa.

Topet:   Pero seryoso, ano yung mapanghi? Kanina pa yun.

Hindi nagtagal ay may dumating na babae sa bahay. Isang matangkad at magandang babae. Nakasuot ito ng puting longsleeves at maong pants. May dalang mga paper bag mula sa isang kilalang Clothing Brand. Hindi nito pinansin ang dalawang lalaking nagtatawanan sa baba at dumeretso ito sa kwarto sa taas. Hindi nagtagal, sumigaw ito.

“Joshua! Anong ginawa mo kay Issa?”, sigaw ng babae.

Josh:      Patay. Nagsumbong.

Itutuloy...

Fivesome - Chapter One

Chapter One – “Bakit walang wifi?”

Sabado. Alas tres ng hapon. Summer na summer ang klima.

Malaking backpack na may laptop, isang maleta na puno ng mga damit, at isang  maliit na papel kung saan nakasulat ang address ng bagong tirahan, ito ang mga dala-dala ni Karl habang binabagtas ang mainit na kalye ng Morayta. Bago lang siya sa lugar kaya nagtatanong-tanong pa siya sa mga tindahan, parlor at kainan na madaanan niya. Sa sobrang init ng panahon, napilitan na siyang sumakay ng tricycle.

Hindi siya binaba ng tricycle driver sa tapat ng bahay na nakalagay sa papel pero tinuro ng driver na sa pangatlong bahay sa kanan ang dapat niyang puntahan. Ayaw daw ng driver na dumaan sa bahay na ‘yon, um-oo nalang si Karl pero sinulat niya sa papel na hawak niya ang plate number ng tricycle. Ngayon, alam na niya kung anong tricycle ang choosy; hindi na siya sasakay ‘don.

Tahimik ang buong kalye kumpara sa na-imagine niya. Matinong nakaistambay ang mga tao sa labas ng mga bahay. May mga nagtitinda ng halo-halo sa kalye. Walang nagsisigawan at nagsasaksakan tulad ng nasa pelikulang napanood niya tungkol sa Maynila.

Nang marating niya ang bahay, kumatok siya. Ang tagal bago ito buksan. Kumatok siya ulit.

Natanaw na niya ang isang lalaking nakatitig sa kanya mula sa may pintuan ng bahay. Matagal itong nakatitig sa kanya bago ito lumapit.

Lalaki:    Anong kailangan nila?

Karl:       Dito po ba nakatira si Joshua? Ako po si Karl, may bakante daw po sa kwarto niya.

Napangiti ang lalaki. Pinatuloy niya si Karl sa loob ng bahay at pinaupo sa sala.

Lalaki:    Pasensya na, oo nga pala, nabanggit na ni Joshua. Ako landlord niyo dito sa bahay. Kayo na magusap ni Joshua tungkol sa renta. Bale, bahay niyo na ‘to. Pwedeng magbisyo basta sa loob ng kwarto niyo. Bawal magdala ng bisita na hindi ko alam. Wala pa si Joshua, lumabas lang. Antayin mo nalang siya dito.

Biglang nawala sa ang landlord.

Nang magisa nalang siya, tinext na ni Karl ang kanyang nanay. Ipinaalam niya na nasa bahay na siya at inaantay na lang niya si Josh. Tinwagan naman niya si Joshua pero hindi ito sumasagot. In-on niya ang wifi sa phone niya, sinubukang isearch kung may wifi sa bahay nila, hindi niya kasi natanong sa landlord.

Karl:       Badtrip. Walang wifi.

                                                                         

Komportable naman si Karl sa bahay kahit walang wifi. Maluwag ang sala at mukhang regular na naglilinis ang mga tao. May isang malaking abstract painting sa sala at sa baba nito at may maliit na estante kung saan nakapatong ang landline. May mga magazine sa ilalim ng center table. Kinuha niya ang isa at nagsimulang magbasa. Unti-unti siyang nakatulog.

Naalipungatan si Karl sa tunog ng hose sa nagdidilig sa labas. Konti nalang, puputok na ang pantog niya. Walang tao sa sala kaya wala siyang choice kundi magikot-ikot sa bahay para makita ang CR. Sinubukan niyang lumabas para hanapin ang landlord pero hindi niya ito makita.Pumasok ulit siya sa bahay. Nainis siya kasi wala siyang nakitang CR sa Ground Floor kaya umakyat siya.

Tumatagaktak na ang pawis niya. Naka-lock ang mga pintuan ng lahat ng kwartong mapuntahan niya. Nagbakasakali siya na isa dito yung common CR sa bahay. Hindi niya alam kung pinaglalaruan lang siya ng engkanto pero nakarinig siya bigla ng mga tumutulong gripo, flush ng inodoro, at nakabukas na shower. Maiyak-iyak na siya sa sakit ng puson niya. Hindi naman siya babae pero parang dadatnan na siya. Nang akala niya wala ng pag-asa, binuksan niya ang huling pintuan. Amen! Nakabukas! Ikinagulat naman niya na nakasalubong niya ang isang babaeng nakatapis lang.

Babae:  Ah! Rape!

Napasigaw silang dalawa.

Hindi niya napigilang maihi sa pantalon niya.

Nagkatitigan pa rin ang babae at si Karl habang hindi mahupa ang sigaw ng dalawa. Pulang-pula ang babae sa galit at hiya habang pulang-pula si Karl sa hiya dahil naihi siya sa salawal. Kulang nalang pumatak ang luha ni Karl nang duating si Josh at hatakin si Karl.

Sumisigaw pa rin sina Karl nang mapalingon sila kay Joshua. Hindi alam ni Joshua ang gagawin para mapatigil sila sa kakasigaw kaya ipinasok niya ang dalang tinapay sa bunganga ni Karl. Nang nakatakbo na papasok ang babae sa kwarto niya at naisara na ang pinto, nahimatay na si Karl sa sobrang hiya.

Itutuloy...

My First Shot at a Web Series

Heyooo!

Well, I'm taking my frustration in writing to good use. I'll start my own story for a web series! I actually started writing so.... Again.I'm starting my own story for a web series! That's better.

I'm starting out so i'm open for your comments and suggestions. No matter how violent, scary, horrific, pleasant, funny, and happy your comment is, I'll take it subjectively and constructively. You can even suggest for future episodes if ever you liked my story. The sky's the limit! Email me at iamaseriouscomic@gmail.com or DM me in Twitter (@marcrainier). 

Thanks!

By the way, here's a sneak peek at this story. 

Or is it?

P.S.

Thanks to Wil Cabrera for helping me out in this.

-Marc

Hot Dense State

For the past few days, I've been watching Big Bang Theory. From the first season, I was hooked with the way the story and conversations were presented and executed. I'm a bit of a science geek (since I was from a Science High School and I'm an ECE) thus, I am really enjoying watching how Sheldon bashes everyone with his  analytic and scientific points while all of his geek friends act as if they were normal - I'm not saying that they aren't. 

Big Bang Theory is one of my inspirations in doing this blog. It's not that I can see myself on one of the characters, but it is more like that I can see myself as one of them. A serious guy - who thinks of himself as a comedian - surrounded by all serious people in this astronomically vast environment. It is a situational comedy that deals with the right comic timing for all the actors to execute. Their lines aren't funny but the actors make it spectacular. 

I have always seen things on a third person point of view and have always preferred a smaller group of (closer) friends. I'm not condescending at all but a bit of condescension wouldn't hurt though.Looking at myself - again in a third person - I can say that I am a very serious guy but given the understanding of the scientific and engineering perspective. I can be funny, all i need is the right comic timing. 

-Marc

Principle. Aspiration. Hell Yeah!

A few weeks ago.

*Browsing Facebook on my phone*

Marc: ... Shit! 

*Take Screenshot. Post on twitter*

A few days after.

*Decided to create a blog.*

*Spent 3 hours thinking of a name.*

*Copied a photo to my laptop from my phone*

Marc: ... Okay. There. 

Ever since that faithful day, i promised myself to live up to this saying. Whatever it takes, within my 22nd year of existence, I'll travel as much as possible, eat in different exotic places, cook healthier versions of my favorite food and learn from people and places.

This is certainly not an anecdote, but what the hell expect that sharing funny and serious experiences alike will be inevitable. Welcome to a compilation of anecdotes from a serious man (because I am an Engineer), with an improving comic timing. Welcome to Anecdotes of a Serious Comic.